Όταν σκέφτομαι τα παλιά, ο Κήπος μου φαίνεται σαν όνειρο. Ήταν ωραίος, ασύγκριτα ωραίος, μαγευτικά ωραίος. Και τώρα έχει χαθεί και δε θα τον ξαναδώ πια.
Ο Κήπος χάθηκε, όμως εγώ βρήκα αυτόν και είμαι ικανοποιημένη. Μ' αγαπάει πολύ, με τον τρόπο του. Εγώ τον αγαπώ με όλη τη δύναμη της παθιασμένης φύσης μου κι αυτό οφείλεται, πιστεύω, στη νεαρή μου ηλικία και στο φύλο μου. Αναρωτιέμαι γιατί τον αγαπώ κι ανακαλύπτω ότι δεν ξέρω. Στην πραγματικότητα δε μ' ενδιαφέρει και πολύ να μάθω, έτσι υποθέτω ότι αυτού του είδους η αγάπη δεν είναι προϊόν της λογικής και της στατιστικής, όπως η αγάπη μας για άλλα ερπετά και ζώα. Νομίζω ότι έτσι πρέπει να είναι. Αγαπώ ορισμένα πουλιά για το κελάηδισμά τους. Όμως δεν τον αγαπώ για τη φωνή του. Όχι, καθόλου -όσο περισσότερο τραγουδάει τόσο πιο ανυπόφορο είναι το τραγούδι του. Όμως του ζητώ να τραγουδάει, γιατί θέλω να αγαπήσω όλα όσα τον αφορούν. Είμαι σίγουρη ότι μπορώ να μάθω ν' αγαπώ το τραγούδι του, αφού στην αρχή δεν το άντεχα καθόλου, ενώ τώρα το αντέχω. Το τραγούδι του κάνει το γάλα να ξινίζει, αλλά δεν πειράζει. Μπορώ να συνηθίσω να πίνω το γάλα μου ξινισμένο.
Δεν τον αγαπώ για την εξυπνάδα του -όχι, καθόλου. Δε φταίει αυτός για την εξυπνάδα του, αυτήν που έχει, δεν έχει φτιάξει ο ίδιος τον εαυτό του. Είναι όπως τον έφτιαξε ο Θεός κι αυτό είναι αρκετό. Ξέρω ότι ο Θεός είχε κάποιο σοφό σκοπό όταν τον έφτιαχνε. Με τον καιρό η εξυπνάδα του θ' αναπτυχθεί, αν και δε νομίζω ότι αυτό θα γίνει μονομιάς. Άλλωστε δεν υπάρχει βιασύνη -μ' αρέσει όπως είναι.
Δεν τον αγαπώ για την κοινωνικότητα, την ευγενική του συμπεριφορά και τη λεπτότητά του. Όχι, έχει ελλείψεις σ' αυτούς τους τομείς, όμως μ' αρέσει όπως είναι και σιγά σιγά βελτιώνεται
Δεν τον αγαπώ για την εργατικότητά του -όχι, καθόλου. Νομίζω ότι κατά βάθος είναι εργατικός, αλλά δεν ξέρω για ποιο λόγο προσπαθεί να το κρύβει από μένα. Είναι η μόνη μου στεναχώρια. Κατά τα άλλα είναι πια ειλικρινής και ανοιχτός μαζί μου. Είμαι σίγουρη ότι το μόνο που μου κρύβει είναι η εργατικότητά του. Στεναχωριέμαι που μου κρατάει ένα μυστικό και μερικές φορές χάνω τον ύπνο μου όταν το σκέφτομαι, όμως θα το βγάλω από το μυαλό μου. Δε θα τ' αφήσω να μου χαλάει την ευτυχία μου, που κατά τ' άλλα είναι πλήρης και με το παραπάνω.
Δεν τον αγαπώ για τη μόρφωσή του -όχι, καθόλου. Είναι αυτοδίδακτος και στην πραγματικότητα γνωρίζει ένα πλήθος πράγματα, όμως κι αυτά δεν είναι όπως πιστεύει εκείνος.
Δεν τον αγαπώ για τον ιπποτισμό του -όχι, καθόλου. Με μαρτύρησε, όμως δεν τον κατηγορώ. Είναι μια ιδιομορφία του φύλου του νομίζω, και δεν έφτιαξε ο ίδιος το φύλο του. Εγώ φυσικά δε θα τον μαρτυρούσα ποτέ, θα προτιμούσα να πεθάνω. Όμως κι αυτό είναι μια ιδιομορφία του δικού μου φύλου και δε μου αξίζουν έπαινοι, γιατί δεν έφτιαξα εγώ το φύλο μου.
Τότε λοιπόν γιατί τον αγαπώ;
Απλώς επειδή είναι αρσενικός, νομίζω.
Κατά βάθος είναι καλός κι αυτός είναι ένας λόγος που τον αγαπώ, όμως θα τον αγαπούσα ακόμα κι αν δεν ήταν καλός. Ακόμα κι αν με χτυπούσε και με κακομεταχεριζόταν, εγώ θα εξακολουθούσα να τον αγαπώ. Το ξέρω, είναι ζήτημα φύλου, νομίζω.
Είναι δυνατός και όμορφος κι αυτός είναι ένας λόγος που τον αγαπώ, τον θαυμάζω και είμαι περήφανη γι αυτόν, όμως θα τον αγαπούσα και χωρίς αυτά τα προσόντα. Θα τον αγαπούσα ακόμα κι αν ήταν ένα ράκος. Θα δούλευα σαν σκλάβα γι αυτόν, θα προσευχόμουν να γίνει καλά και θα ξαγρυπνούσα δίπλα στο κρεβάτι του μέχρι το θάνατό μου.
Ναι, νομίζω ότι τον αγαπώ απλώς επειδή είναι δικός μου κι επειδή είναι αρσενικός. Φαντάζομαι ότι δεν υπάρχει άλλος λόγος. Έτσι νομίζω ότι τα πράγματα είναι όπως τα είπα στην αρχή: Αυτού του είδους η αγάπη δεν είναι προϊόν λογικής και στατιστικής. Απλώς έρχεται -κανείς δεν ξέρει από πού- και δεν έχει εξήγηση. Και δε χρειάζεται εξήγηση.
Αυτό πιστεύω. Όμως είμαι πολύ νέα κι είμαι ο πρώτος άνθρωπος που αναρωτιέται γι αυτό το ζήτημα. Είναι πιθανό, με την άγνοια και την απειρία μου, να μην το ερμηνεύω σωστά.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Προσεύχομαι, λαχταρώ να φύγουμε απ' αυτή τη ζωή μαζί -μια λαχτάρα που δε θα χαθεί ποτέ από τη γη, θα φωλιάζει στην καρδιά κάθε γυναίκας που αγαπάει, στον αιώνα τον άπαντα. Και θα έχει τ' όνομά μου.
Όμως, αν είναι υποχρεωτικό ο ένας από τους δυο να φύγει πρώτος, προσεύχομαι να είμαι εγώ. Αυτός είναι δυνατός, εγώ είμαι αδύναμη, δεν του είμαι τόσο απαραίτητη όσο μου είναι εκείνος -η ζωή χωρίς αυτόν δε θα ήταν ζωή. Πώς θα την άντεχα;
Αυτή η προσευχή είναι επίσης αθάνατη και δε θα πάψει να αναπέμπεται όσο θα υπάρχει το είδος μου. Εγώ είμαι η πρώτη γυναίκα και η τελευταία γυναίκα θα είναι η επανάληψή μου.
Στο μνήμα της Εύας...
ΑΔΑΜ: Όπου βρισκόταν εκείνη, ήταν ο Παράδεισος.
(Mark Twain: Eve's Diary)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάθε σχόλια ευπρόσδεκτο, κάθε ευχή καλοδεχούμενη...