Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαίτα από γαρύφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν.
Σ' αγαπώ όπως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκοτεινά:
μυστικά, μέσ' από την ψυχή και την σκιά....
Σ' αγαπώ όπως κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το φως όλου του κόσμου
και ζει απ' τον σκοτεινό έρωτά σου στο κορμί μου
και τ' άρωμα του σφιγμένο ανεβαίνει απ' το χώμα.
Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και από πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια, δίχως προβλήματα, ούτε αλαζονεία.
Έτσι σ' αγαπώ, γιατί δεν ξέρω ν' αγαπάω αλλιώς.
Παρά μ' ετούτον τον τρόπο όπου δεν είμαι, μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σα δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια...
ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΩ ΠΑΡΑ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΘΕΛΩ
Δε σε θέλω παρά γιατί σε θέλω.
Μα απ' το "θέλω" στο "δε σε θέλω" πέφτω
κι απ' το "περίμενε", στο "δε σε προσμένω",
περνώ απ' το παγερό στο πυρωμένο.
Σε θέλω μόνο γιατί εσένα θέλω,
σε μισώ μα γι' αγάπη σου προσπέφτω,
κι είναι της αθώας αγάπης μου το μέτρο
σαν τυφλός που αγαπά να μη σε βλέπω.
(Pablo Neruda)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάθε σχόλια ευπρόσδεκτο, κάθε ευχή καλοδεχούμενη...